Zadzwonił telefon. Chwycił za słuchawkę niczym tonący za linę.

Sir Richard Baverstock był człowiekiem nad wyraz leniwym, a od czasu śmierci żony, czyli od przeszło pięcia lat, nie robił nic, co bezpośrednio nie wiązało się z jego wygodą. Przed trzema laty Oriana musiała sama zorganizo¬wać swój debiut w towarzystwie, niemal siłą zmuszając babkę do poczynienia niezbędnych kroków. Na obronę sir Richarda trzeba powiedzieć, że nie żałował funduszy, aby córka wypadła jak najlepiej. Prawdę mówiąc, był dumny z jej wyglądu i sukcesów towarzyskich i z ochotą wy¬słuchiwał cotygodniowych sprawozdań swojej matki na ten temat.
kiedykolwiek czuł się aż tak głupio. Czy będzie potrafił na
- Na litość boską, proszę włożyć kaptur. Nie chcę tu dodatkowych kłopotów.
Scott postanowił interweniować.
- TeŜ pomyślałem, Ŝe zajrzę do niej przed wyjazdem. A poza tym lubię
- Czy masz dla nas jakieś zadania, Gavin? - zapytał Mark, zerkając na
- Oczywiście - rzekł.
- Wracają wspomnienia?
nie bez ironii.
do pakowania. - Dostałaś ją w prezencie od cioci?
- Zatrzymałaś się u mnie w Abbots Candover i tyle, nie musisz mówić nic więcej - pouczała ją stanowczo ostatniego wieczora. - Nikt nie będzie tego kwestionował. - Nie wiedziała jednak, a Clemency, niestety, zapomniała, że to właśnie panny Ramsgate odnalazły w wykazie parów notatkę na temat markiza Storringtona i że Abbots Candover może nie być dla nich obcą nazwą.
- Zapomina pan, że zaprosił na dzisiejszy wieczór Camryn
Jackson zadzwonił do niego, gdy tylko wrócił do wydziału. Twierdził, iż wszystko wskazuje na to, że sklepikarz jest zabójcą. W sklepie i mieszkaniu znaleźli mnóstwo podejrzanych rzeczy: krzyżyki i wycinki z gazet na temat Śnieżynki. Nawet zdjęcia kilku ofiar.
- Nie. - Kobieta potrząsnęła głową. - Mam waŜniejsze powody niŜ te,

Crossing.
Był u mnie Jim Keenan. Nieoficjalnie poprosił mnie
knajpach całego kraju.
Susan Blake tego pierwszego wieczoru przy (wbrew
dowiemy. - Zauważył nagle jej posępny wzrok i
Jak zwykle postawił na swoim. Carrie została jego
bo najgorsze już się stało - spadła z dwóch pięter w
strzykawek, nawet odciski butów okazały się
spragnioną mężczyzny.
Chciała krzyknąć, zawołać Gilly, błagać ją, by go
- Ależ to nasza rodzina -jęknęła Carrie. Przywykła,
Edward cicho.
Świadomość, że to prawdopodobnie ostatnie
i odważnie popatrzyła temu mężczyźnie w oczy.
nigdy się na to nie zdobędzie, bo wtedy prawda